De associatieonderzoeksgroep heeft een bemiddelende, coördinerende en controlerende functie met betrekking tot het onderzoek over ‘postdramatische esthetiek'. Zij initieert uitwisselingen tussen onderzoekers en stimuleert de ontwikkeling van onderzoeksprojecten, onderzoeksseminaries, onderzoeksworkshops en publicaties. Zij focust zich daarbij in eerste instantie op onderzoekers die verbonden zijn aan de HOGent en UGent, maar knoopt voor het genereren van de reflectieve ruimte aan bij experten ter zake in binnen- en buitenland.
De onderzoekslijn ‘postdramatische esthetiek' duidt op de aanwezigheid van een cesuur in de hedendaagse theatertheorie en -praktijk. Met zijn publicatie Postdramatisches Theater (1999) introduceerde de Duitse theaterwetenschapper Hans-Thies Lehmann immers een paradigma om de evolutie van de podiumkunsten sinds de jaren tachtig van de twintigste eeuw aan te geven. De cesuur betreft in concreto het failliet van de klassieke narratie als ordening van het tekengevend materiaal. De postdramatische esthetiek gaat voorbij aan de eenduidige rangschikking van het tekengevend materiaal rond één bepaald centrum, namelijk de narratieve plotstructuur. De synthetiserende kracht van de plot, het centrerende principe van de narratie dat de overzichtelijkheid en de constructie van de idee garandeert, wordt verlaten. Er worden nieuwe mogelijkheden gecreëerd voor de autonome slagkracht an woord, beeld en klank.